تۈصّيني عڷى ( شعري )
ۈدايم تحگي ۈتردّد ،
: أبد مابي تقُصّينـــہِْ !
أبيـــہِْ يطۈڷ ۈيغمرني
ۈأنا أحبّگ گثر حبّـــہِْ ..
ۈگثر مـ أعتز في قُربگ ،
ۈڷگن گڷ ما تطري :
عڷى أنفاسي خياناتگ ..
أرۈح هناااااگ ۈآقُصّـــہِْ ،
ۈأجيگ آقُۈڷ أبي رايگ ؟
ۈتسگت إنت ۈڷا گنّگ ..
زعڷت ، ۈناظري عفتـــہِْ !
ۈأنا في داخڷي أسگت ..
ۈ أردّد بيني ۈبيني ،
مدامگ هاۈيٍ شعري :
حبيبي‘ ڷيـــہِْ ما صنتـــہِْ ؟
تعاڷ إحسب خياناتگ ،
ۈ تعرف ڷيـــہِْ أنا خنتـــہِْ !
ۈقُصيتـــہِْ